Po zobrazowaniu bitcoina widzimy, że kryptowaluta ta jawi się jako bardzo wyraźny obraz. Bitcoin odpowiada na potrzebę wszystkich tych, którym niezbędny jest elektroniczny system do płatności. Bitcoin nie tylko spełnił te wymagania, ale także zapoczątkował sposób płatności zabezpieczony kryptografią. Oznacza to, że możemy wykonywać transakcję, które nie wymagają pokładania zaufania w zwierzchnika. Zwierzchnikiem jest wówczas trzecia strona, która sprawuje pieczę nad wymianą dóbr. Może to być bank, fundusz inwestycyjny lub giełda. W przypadku bitcoina nie potrzebujemy zaufanej trzeciej strony. Mamy na jej miejscu łańcuch transakcji, który wymaga jedynie automatycznego rejestru systemowego. Biała księga Satoshiego Nakamoto opisuje to, co jest nam potrzebne w celu utrzymania takiego systemu. Wszystkie zasady gry są jawne i bardzo proste w realizowaniu.
Transakcje w systemie
W drugiej części swojego zapisu Satoshi Nakamoto zwrócił uwagę na samo pojęcie monety cyfrowej, którą jest bitcoin. Media niejednokrotnie przedstawiały bitcoina jako odpowiednik monet wybitych ze złota. Z praktycznego punktu widzenia wiemy jednak, że jest nieco inaczej. Bloki bitcoina w systemie blockchain są w rzeczywistości łańcuchem zazębionych ze sobą podpisów cyfrowych. Możemy dziś być właścicielami bitcoina ze względu na zapisanie jego unikalnego kodu w łańcuchu systemu blockchain. Taki zapis powstaje wtedy, gdy inny uczestnik społeczności bitcoin wyśle do nas określoną ilość waluty. Do podpisów stworzonych wcześniej w systemie dodawane są kolejne bloki z nowymi zapisami danych. Łączymy je ze sobą, tworząc coś na zasadzie domina. Dzięki temu możemy nieustannie kontynuować zapis. Zweryfikowanie każdego poprzedniego bloku w systemie przed podłączeniem nowego jest niezbędne. Tylko dzięki temu zabezpieczeniu powstrzymujemy tak zwany double spend. Oznacza to podwójne wydanie tej samej ilości monet. Bez zabezpieczenia ktoś mógłby wysłać tę samą monetę dwóm osobom jednocześnie.
Znacznik czasowy na serwerach bitcoina
Chociaż biała księga pozostawiona przez mistycznego Satoshi Nakamoto jest głównym i najbardziej wiarygodnym źródłem danych o bitcoinie, działanie jest jawne. Reasumując obsługę bitcoina, nikt nie sprawuję nad nim władzy oraz nie ma on swojego banku centralnego. Terminologia serwera, którą znamy, zwykle dotyczy bazy danych, która gromadzi pewien scentralizowany sprzęt lub usługę. Bitcoin jest z kolei czymś innym. Gdy korzystamy z bitcoina jako cała społeczność, musimy uzgodnić wspólną historię transakcji w systemie. Jest to jedyny jawny sposób umożliwiający nam zapobieganie oszustwom. Każdy nowy blok w bitcoin zawiera swój znacznik czasu przechowywany na serwerze. Uniwersalne znaczniki starych bloków w momencie, gdy dokonamy transakcji, tworzą nowy zapis czasowy oraz przechowują poprzedni zarys danych. Dzięki temu stworzyliśmy w pełni weryfikowalny system, który może produkować nieskończony łańcuch wydarzeń.
Dowód pracy i sieć bitcoina
W sieci peer to peer nasze komputery nazywamy węzłami, które służą do obliczania danych oraz weryfikowania transakcji. Za pośrednictwem węzłów podpisujemy bloki transakcji i nieustannie powiększamy łańcuch sieci. W momencie, w którym system otrzymany dostateczną ilość mocy do wygenerowania bloku, musimy zazębić go z resztą łańcucha. Dzięki tej metodzie wszyscy uczestnicy mają wgląd do tego, że żadna z transakcji nie została podwójnie wydana. Mimo wszystko osiągnięcie tak złożonego konsensusu w systemie bitcoina wymaga ogromnej mocy obliczeniowej. Wiąże się to także z przeogromną ilością czasu i pracy, które wkładamy w rozwój blockchaina. Musimy jednak pamiętać o tym, że gdybyśmy nie ponosili żadnych kosztów podczas weryfikowania kryptowalut, byłyby one łatwe do zhakowania. Z uwagi na horrendalny pobór energii i mocy obliczeniowej, którego potrzeba do weryfikacji oraz produkcji bitcoina, jest on bezpieczny. Z uwagi na to, z jakimi kosztami operacyjnymi związane jest atakowanie bitcoina, system jest całkowicie odporny na oszustwa finansowe.
