W życiu pewne jest tylko kilka rzeczy. Jedną z nich jest oczywiście śmierć. Drugą to podatki na rzecz państwa w którym mieszkamy – na pewno przyjdzie nam płacić je przez większość naszego życia.
Trzecią rzeczą, która jest niemal pewna to praca. Każdy człowiek (z naprawdę pojedynczymi wyjątkami) pracuje przez pewną część swoje życia. U osób, które mają szczęście okres ten jest krótki, zaledwie kilkuletni. Jednak zdecydowanie większość osób pracuje przez większość swojego życia.
Kiedy podejmujemy swoją pierwszą pracę? Polskie prawo od kilku lat pozwala na pracę nawet od piętnastego roku życia. Jedyne co taki małoletni potrzebuje żeby podjąć się pracy w tak młodym wieku, to zgoda swoich rodziców lub opiekunów prawnych. Osoby 15-17 letnie przyjmowane są zazwyczaj na niewymagające stanowiska fizyczne, najczęściej takie, które nie niosą ze sobą dużej odpowiedzialności oraz które nie są zbyt wymagające. Często jest to pomoc kuchenna, roznoszenie ulotek czy też sprzątanie w lokalach gastronomicznych.
Większość młodych osób swoją pierwszą pracę podejmuje jednak najczęściej w wieku około 18-19 lat, a znaczna część dopiero po ukończeniu studiów, czyli w wieku 24-25 lat. Prawda jest taka, że im wcześniej zaczniemy pracować (najlepiej na umowę o pracę zamiast umowy zlecenie lub umowy o dzieło) i im wcześniej zaczniemy płacić składki ZUS, tym lepiej dla nas i dla naszej przyszłej emerytury. Im dłużej będziemy odkładać na naszą emeryturę, tym wyższa ona będzie – to dość logiczne. Nie można jednak oczekiwać też cudów i prawdziwych kokosów.
Emerytura i renta chorobowa
System emerytalny w Polsce przechodzi od lat poważny kryzys i wszyscy eksperci są zgodni co do tego, że za dziesięć, dwadzieścia czy trzydzieści lat może być tylko gorzej, a nie lepiej. Wynika to z faktu niskiej dzietności, która utrzymuje się w Polsce już od trzydziestu lat. Z tego powodu mamy w Polsce coraz więcej osób starszych i coraz mniej osób młodych, które są w stanie pracować na emerytury Polek i Polaków, którzy już nie pracują i są na emeryturze.
A co jeśli zdarzy nam się poważnie zachorować i nie będziemy zdolni do dalszej pracy? Z pomocą przychodzi wówczas ZUS i renta chorobowa.
Przysługuje ona każdej osobie, która nie jest w stanie podjąć się pracy zarobkowej ze względu na swój zły stan zdrowia, który musi być stwierdzony przez lekarza. Niezdolność do pracy stwierdzana jest zawsze przez specjalną komisję powołaną przez ZUS.
Wysokość renty chorobowej wynosi zawsze 24% kwoty bazowej przeciętnego wynagrodzenia (w 2019 było to ponad 4 tysiące złotych). Dolicza się do tego również kilka procent odłożonych przez nas składek.
